Na de domper van de week ervoor tegen Joure, gevolgd door een bewogen week, ging het 2e opzoek naar revanche. Nog één kans om op eigen kracht lijfsbehoud te bewerkstelligen. Waar de afgelopen week vanaf de buitenkant werd geroepen dat het een ‘kansloze’ missie zou zijn, ging het 2e op pad naar Stiens om het op te nemen tegen CSL 4, de koploper. Dankzij het verschuiven van de wedstrijd konden we voor de 2e keer dit zaal seizoen aantreden met 8 spelers van de selectie. De missie was duidelijk, de tactiek ook, het strijdplan klaar.
De 1e helft ging tot vlak voor rust gelijk op. Jorrit kwam in het veld voor Remco die steken in zijn zij had. Met een stand van 14-10 de rust in. Wat er in de rust is gezegd, geen idee. Warmlopen om in te vallen voor Roan voor betere afvang dat was de rust. Terug knokken, strijd en wilskracht bracht It Fean / Boelenslaan weer terug in de wedstrijd. Na een nieuw gat 17-13, zou het toch wel afgelopen zijn. Einde seizoen, geen goede voorbereiding voor het veld. Maar wonderen zijn de wereld nog niet uit. CSL voerde een aantal wissels door die goed uitpakten voor het 2e. Inge kwam voor Stella. Remco weer fit voor Coach.
De laatste 5 minuten op de klok 17-15, nog 3 minuten 17-16. Nog een tactische wissel 17-17, u begrijpt waar dit naartoe gaat. In de laatste minuut wist Sannah de bevrijdende 17-18 te scoren. Remco schoot 2 keer ver over, een 3e keer mag dat natuurlijk niet. Maar de koek was op bij CSL en The Great Escape was daar. Doorzettingsvermogen en veerkracht hebben de punten binnen gesleept. Elders in de provincie zullen ze verbaasd zijn, ik noem het gerechtigheid. En nu als de donder het veld op, daar zullen ook nog de nodige punten moeten worden gehaald.
