In maart 2014 schreef Gerjan in het clubblad van Hoogkerk over zijn avonturen als hoofdtrainer bij It Fean. Klik op "Lees meer..." om deze te lezen.
Maart 2014
Gerjan en zijn avonturen als hoofdtrainer bij It Fean
Deel 1
Sommige spelers worden na hun actieve (korfbal) carrière, trainer, de ander kiest voor totaal iets anders. Trainer zijn moet je ook een beetje liggen. Dit jaar ben ik, na jaren in het eerste van Kv Hoogkerk te hebben gespeeld, de uitdaging aangegaan om een derdeklasser te gaan trainen; It Fean uit Surhuisterveen.
Is dat moeilijk hoor ik u denken? Ja oprecht. Trainingen bedenken, doelstellingen halen, individueel proberen mensen beter te maken. En je moet jezelf ook nog van de andere kant laten zien door een beetje in de vereniging te komen. Zo ben ik twee week geleden met een kaartavond bovenaan geëindigd, was dat moeilijk? Ja ,oprecht. (Ook) als klaverjasser wordt ik daar niet begrepen, terwijl mijn reputatie als kaarter toch wel bekend is. De welverdiende rollade is daar achtergebleven om een klein beetje frustraties van de vorige keren weg te poetsen. Mocht ik na mijn trainerscarrière besluiten om een boek te gaan schrijven zal dat onderwerp er zeker in voor komen.
Terug naar het korfbal en dan met name de beleving. Waar ik als speler de laatste jaren het voorrecht had om met schotklok te spelen, verre reizen mocht maken, voor goedgevulde tribunes speelde , is het in de derde klasse net even iets anders. De publieke belangstelling valt over het algemeen wat tegen ,je komt in dorpjes waar je nog nooit bent geweest ,sportvelden met sintelbanen, en om maar niet te spreken over de fluitisten, uitzonderingen natuurlijk nagelaten.
Terug naar die sintelbaan; Wij spelen uit in Bolsward, tegen de plaatselijke Kv Westergo. De zaterdagwedstrijden zijn ook in de derde klasse voornamelijk om half vier,als een goede ploeg betaamt ben ik daar met mijn ploeg om half drie. Geen mens te bekennen, kantine dicht en als klap op de vuurpijl ,het enigste wat je kunt krijgen voor je ontbijt is een gevulde koek. Ik heb dit jaar vaker met dit bijltje gehakt denk ik bij mezelf dus geen irritaties.
Zes man, twee honden en een trommel wilden die middag onze korfbalkunsten zien dus de opkomst was behoorlijk. De leiding die middag was een echte derdeklas fluitist,de eerste helft was nog een zesje daar waar hij het tweede bedrijf niet voor een cijfer in aanmerking kwam. Ik zal zijn naam niet noemen, gelukkig hebben we hem in die periode daarop nog maar 1x weer gehad. Het resultaat die middag laat zich raden.
Nou wil ik het niet brengen als negatief, wat een oude gewoonte van mij is; integendeel ik heb het goed naar mijn zin in Surhuisterveen. Misschien komt dat omdat het dorp naast mijn tweede liefde Opende ligt. Serieus ik kan goed opschieten met de mensen aldaar en ik hoop dat dat andersom ook zo is en blijft. De belevenissen ,tja die zijn soms geweldig, van gestaakte wedstrijden tot en met individuen aan toe.
Graag vertel ik u een volgende keer meer over dit prachtige dorp en haar korfbalcapriolen of u komt natuurlijk een keer kijken...
Gerjan Gorter